Willen we al die vooruitgang wel?

Dit is het resultaat van opdracht 2: maak je eigen blog. beetje puzzelen, maar gelukt. Ik heb er niet helemaal zin in: komt door artikel in Volkskrant magazine van afgelopen week. Daarin werd beschreven hoe je iemand kunt volgen via dat befaamde Internet. Ik ben daarvan geschrokken, voel me een beetje bedreigd zelfs. Nou zal dat wel overgaan, maar ik heb me heilig voorgenomen geen blijvende activiteiten te gaan ontplooien: blogs, twitteren, flickr, muziek downloaden, ik ga t allemaal leren om te weten waar t over gaat. En daarna ga ik terug naar de normale wereld. Toepassingen die nuttig zijn voor t werk daargelaten, uiteraard.

Ding 1,2 en 3

Met excuses! Ik had me niet aan de voorschriften gehouden. Zomaar begonnen, recht uit het hart:)
Nu dan goed. Ik heb gekozen voor blogger omdat dat werd aangeraden. Ik vind dat weblog aanmaken moeilijk, verwarrend. Je moet zoveel lezen (hoezo ontlezing door oprukkend computergebruik!), invullen en bedenken. Naam, wachtwoord, wat je wel of niet wilt laten zien. Ik kan me van veel vragen de implicaties helemaal niet voorstellen. Maar ik heb t echt naar eer en geweten gedaan.
Dat van die sjablonen heb ik nog niet helemaal door, daar zal ik me in een rustig ogenblik nog ns in verdiepen, is vast niet essentieel.
Ben nu al butengewoon trots op mezelf. Een eigen blog, wie had dat gedacht!
Ik denk dat het komt dat ik uit een oudere generatie kom dat ik t een beetje eng vind: geef mij maar een handleiding. Toch nog n beetje angst om "zomaar" te klikken en kijken wat er dan gebeurt. daar kom ik misschien dan ook nog wel vanaf met deze cursus.